ResistrⒶ

Στις 4 Δεκεμβρίου, φοιτητές και φοιτήτριες από το Λονδίνο κατέλαβαν το γραφείο διαχείρισης της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου προτάσσοντας μια λίστα 10 αιτημάτων που αποσκοπούσαν στο να καταστήσουν το πανεπιστήμιο ένα πιο δημοκρατικό και λιγότερο εκμεταλλευτικό θεσμό. Την ίδια ημέρα, το πανεπιστήμιο και οι μπάτσοι βιαίως διέλυσαν την κατάληψη χωρίς εισαγγελική εντολή – τις επόμενες 2 μέρες συνελλήφθησαν 41 φοιτητές και τους επιβλήθηκαν παράλογες εγγυήσεις αποφυλάκισης. Έκτοτε χιλιάδες έκαναν πορεία διαμαρτυρίας.

Αγωνιζόμαστε για δημοκρατική, δημόσια εκπαίδευση – απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και την αστυνομική βία. Τον Γενάρη θα επιστρέψουμε πιο δυνατοί.

Αυτή η διαδήλωση συμπίπτει επίσης με μια προγραμματισμένη εβδομάδα δράσης με τους εργαζόμενους της ΗΕ που απεργούν και μία εβδομάδα μετά τη διαδήλωση οι καθαριστές/τριες θα είναι σε απεργία για τις συντάξεις, το επίδομα αδείας και το επίδομα ασθενείας – τριπλός σκοπός.

Εμείς δεν θα σταματήσουμε τις κοινητοποιήσεις μας μέχρι τα δέκα αρχικά αιτήματα μας να ικανοποιηθούν:

1. Όλοι οι εργαζόμενοι του πανεπιστημίου από εξωτερικής ανάθεση να διακαιούνται σύνταξη, και να έχουν βελτιωμένα επιδόματα ασθενείας και αδείας, αντίστοιχα με εκείνα του προσωπικού του οργανισμού. Το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου θα πρέπει να αναγνωρίσει το IWGB ως συνδικαλιστικό εκπρόσωπο των “εξωτερικών” εργαζομένων του.

2. Η ένωση του Πανεπιστημίου του Λονδίνου να παραμείνει στα χέρια των φοιτητών/τριών – δημοκρατικά οργανωμένη από τους φοιτητές και φοιτήτριες – και να της επιστραφεί η επιχορήγηση.

3. Να μη δοθούν οι “Garden Halls” – αίθουσα Hughes Parry, αίθουσα Commonweal και αίθουσα Canterbury σε εξωτερικούς συνεργάτες, ούτε να υπάρξει απώλεια θέσεων εργασίας. Να μειωθούν οι τιμές των εστιών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, ώστε να είναι μικρότερες από το ετήσιο δάνειο των προπτυχιακών φοιτητών/τριων (σήμερα ανέρχεται στις 4.988 λίρες ανά έτος).

4. Το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου να κάνει δημόσια δήλωση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των φοιτητικών δανείων και ο Adrian Smith – ο Πρύτανης του πανεπιστημίου του Λονδίνου – να γίνει μέλος στο Συμβούλιο Άμυνας των Βρετανικών Πανεπιστημίων και στην εκστρατεία για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο.

5. Το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου να ζητήσει γραπτώς από τον εργοδοτικό σύνδεσμο των Πανεπιστημίων και Κολλεγίων (Universities and Colleges Employers Association-UCEA) την αποδοχή των αιτημάτων για δίκαιη αμοιβή των απεργών εργαζομένων της HE στην Unite, Unison και UCU.

6. Να μειωθεί η αναλογία των αμοιβών μεταξύ του χαμηλόμισθου και του πιο ακριβοπληρωμένου προσωπικού του πανεπιστημίου, με μέγιστη αναλογία 10:1.

7. Να δημοσιευτούν οι ισολογισμοί των ακαδημαϊκών τμημάτων του Πανεπιστημίου καθώς και των μη ακαδημαϊκών υπηρεσιών, προκειμένου να υπάρξει δυνατότητα ελέγχου, ούτως ώστε οι αποφάσεις του Πανεπιστημίου να μπορούν να λαμβάνονται σωστά και να λογοδοτούν στη κοινότητα. Επιπλέον, το πανεπιστήμιο να παράγει μια διαθέσιμη για το κοινό Ηθική Επενδήσεων και Πολιτική Προμηθειών η οποία να έχει αναφορά σε ετήσια βάση με πολλές ευκαιρίες εμπλοκής του προσωπικού, των φοιτητών και της ευρύτερης κοινότητας.

8. Να επιτρέπεται ελεύθερη πρόσβαση στην κατάληψη και στον χώρο της Συγκλήτου σε φοιτητές και φοιτήτριες καθώς και στο προσωπικό, με εξαίρεση τα ανώτερα διευθυντικά στελέχη.

9. Να αρνηθεί το πανεπιστήμιο την παρουσία της Αστυνομίας στο χώρο της Συγκλήτου καθώς και οποιοδήποτε αίτημα που αφορά την παροχή πληροφοριών σχετικά με τις κινητοποιήσεις.

10. Να μην υπάρξουν πειθαρχικές ενέργειες από το πανεπιστήμιο ενάντια σε φοιτητές/τριες ή μέλη του προσωπικού που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.

Πηγή: anticuts.com

Ο μπάτσος που πυροβόλησε τον Rishi Chandrikasing στο σβέρκο στον σταθμό HS της Χάγης [στην Ολλανδία] στις 23 Νοεμβρίου πέρυσι, αθωώθηκε για φόνο και ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Ο Rishi ήταν άοπλος και έτρεχε από τους μπάτσους φοβισμένος, το γουρούνι δήλωσε ότι λειτούργησε σε “αυτοάμυνα”.

Όποιο άτομο παρακολούθησε το Καφκικό σόου της δίκης του ανώνυμου μπάτσου (το όνομα του σάπιου κρέατος παραμένει κρυφό) θα έπρεπε να καταπολεμήσει την ανάγκη του να ξεράσει. Ήταν μια αηδιαστική εμπειρία. Η οικογένεια του Rishi, που παρακολούθησε τη δίκη του δολοφόνου του συγγενή τους, πήγαιναν από τα δάκρυα στην οργή και πάλι πίσω, ενώ ο δικαστής αθώωνε τον δολοφόνο από όλες τις κατηγορίες και κάθε μελλοντικής δίωξης. Τα συνήθη ψέματα και δικαιολογίες για να αιτιολογηθεί η απόφαση δε θα μπορούσαν να είναι πιο εξοργιστικά.

Αθωώθηκε από την καταδίκη για τον φόνο γιατί η κατηγορία προστέθηκε στην υπόθεση δύο εβδομάδες πριν από το δικαστήριο, άρα, όπως επιχεριηματολόγησε ο δικαστής, ήταν “ανεπιθύμητη και αδικαιολόγητα προσβλητική” για τον μπάτσο δολοφόνο. Σαν να λέμε ότι το να δολοφονείς κάποιον δεν είναι, αρκεί ο δράστης να είναι μπάτσος.

Ο μπάτσος αθωώθηκε για την κατηγορία για ανθρωποκτονία εξ αμέλειας επειδή ενήργησε με “δικαιολογημένο τρόπο”. Βάσει της ολλανδικής νομοθεσίας επιτρέπεται να πυροβολούν οι μπάτσοι ένα “επικίνδυνο ένοπλο άτομο” αν ένα τέτοιο άτομο προσπαθεί να ξεφύγει ή όταν ο μπάτσος βρίσκεται σε αυτοάμυνα. Ο πυροβολισμός πρέπει να γίνει με σκοπό την σύλληψη του ατόμου ή αλλιώς: να πυροβολήσει στα πόδια το άτομο που προσπαθεί να ξεφύγει με σκοπό να το ακινητοποιήσει. Πώς ακριβώς ήταν η συμπεριφορά του μπάτσου δικαιολογημένη; Καταρχάς, όταν ο Rishi άρχισε να τρέχει (πιθανώς επειδή είδε έναν μπάτσο με πολιτικά να τον σημαδεύει με όπλο) και έπιασε το τηλέφωνό του, οι μπάτσοι “το πέρασαν για όπλο”, άρα ο Rishi ήταν “επικίνδυνο ένοπλο άτομο” και αιτιολογήθηκε ο πυροβολισμός από πλευράς της αστυνομίας. Δεύτερον, ο μπάτσος στόχευσε μεν στα πόδια, αλλά αστόχησε και χτύπησε στον σβέρκο, έτσι τουλάχιστον συνεχίστηκε το επιχείρημα. Για να φανεί ο δικαστής πιο αντικειμενικός, εξέφρασε ότι έκρινε λανθασμένο το γεγονός ότι ο μπάτσος δεν πυροβόλησε από σταθερή θέση, όπως επιβάλλει το πρωτόκολλο, και συνέχισε με το να τον αθωώσει από κάθε περαιτέρω δίωξη.

Έτσι, σαφέστατα, ο ρατσιστής, δολοφόνος, μπάτσος είναι ελεύθερος.

Πηγή: indymedia.nl