Οι νόμοι που ψηφίστηκαν στις 16 Γενάρη έδειξαν ότι η παράταξη(μερίδα) της άρχουσας τάξης που ελέγχει τώρα την κυβέρνηση, είναι έτοιμη να εγκαθιδρύσει ένα μοντέλο αντιδραστικής αστικής δικτατορίας όπως αυτή των καθεστώτων της Λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του ’70. Οι «δικτατορικοί νόμοι” ποινικοποιούν κάθε διαμαρτυρία και περιορίζουν την ελευθερία του λόγου· ενώ, καθιερώνουν την ανάληψη ευθύνης για «εξτρεμισμό». Κοινοβουλευτικά φερέφωνα της δικτατορίας της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας και μονοπωλιακής αστικής τάξης είναι το Κόμμα των Περιφερειών και το λεγόμενο «Κομμουνιστικό» Κόμμα της Ουκρανίας, το οποίο εδώ και καιρό έχει μετασχηματιστεί σε πολιτική δύναμη που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Το Ουκρανικό κατασταλτικό σύστημα στηρίζεται στις δυνάμεις ασφαλείας και στις συμμορίες του δρόμου, των φιλοκυβερνητικών ταγμάτων εφόδου. Μερικές φορές αυτές οι παραστρατιωτικές δομές πέρνουν εντολές από αστυνομικούς εν αποστρατεία. Τάγματα θανάτου είναι επίσης σε δράση. Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, δύο άνθρωποι είχαν απαχθεί από νοσοκομείο και βασανίστηκαν. Ένας εξ’αυτών πέθανε σε ένα δάσος. Ειδικές δυνάμεις χρησιμοποιούν φλογοβόλα κατά των διαδηλωτών, και όχι μόνο όπλα που χρησημοποιούνται για να τραυματίζουν. Ένα εκ των δολοφονημένων, όπως φαίνεται και από φωτογραφία του πτώματος, είχε πυροβοληθεί στην καρδιά. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ήταν θύμα ελεύθερου σκοπευτή. Το πρωί της 23ης Ιανουαρίου, σκοτώθηκαν 5 με 7 άτομα. Και δεν γνωρίζουμε την πραγματική έκταση της βίας.
Η ιδεολογία του κυβερνώντος κόμματος είναι ένα μίγμα εθνικισμού τύπου-Πούτιν, θεωρίες συνωμοσίας και πίστη/πεποίθηση ότι έχουν το δικαίωμα, ως ελίτ, να κυβερνούν επί ενός “ηλίθιου” λαού. Οι ομάδες υποστήριξης των Berkut (η κύρια αστυνομική δύναμη καταστολής) στα κοινωνικά δίκτυα ξεχυλίζουν από αντισημιτικά άρθρα που υποστηρίζουν ότι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης είναι Εβραίοι και θέλουν να διαφθείρουν την κοινωνία νομιμοποιώντας γάμους ομοφυλοφίλων. Αυτό αποκλείνει ελάχιστα από τη ρητορική των ακροδεξιών Ουκρανών.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών δεν είναι μόνο η ακροδεξιά που έρχεται αντιμέτωπη με τη κυβέρνηση, αλλά και το μετριοπαθέστερο κομμάτι του πληθυσμού. Και αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία των διαδηλωτών. Πολλοί από αυτούς είναι αδιάφοροι για τον εθνικισμό ή ακόμη και προδιατεθειμένοι αρνητικά σε αυτόν. Πολλοί από αυτούς δεν υποστηρίζουν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την αστυνομική βία. Και ένα σημαντικό κομμάτι αυτών δεν είναι ενθουσιασμένοι ή ακόμη είναι και επιφυλακτικοί προς τις συγκρούσεις στο δρόμο Grushevskogo. Συχνά μπορεί κανείς να ακούσει ότι οι ακροδεξιοί αποτελούν το «δούρειο ίππο» του Γιανουκόβιτς και των ειδικών υπηρεσιών ασφάλειας, που σχεδιάστηκαν για να δυσφημίσουν τις διαμαρτυρίες. Σίγουρα θα συμμετείχαν πολλοί περισσότεροι κάτοικοι του Κιέβου στις διαδηλώσεις, αν υπήρχε ένας τρόπος να διώξουμε απο τους δρόμους αυτούς τους χρήσιμους ηλίθιους της κυβέρνησης. Κύρια απαίτησή τους είναι να τους δωθούν θέσεις εργασίας στην Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας μετά την «νικηφόρα επανάσταση».
Οι αναρχικοί οφείλουν να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και τις πικετοφορίες που καλλούνται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών που έχουν ανατραπεί από τους νόμους της 16ης Ιανουαρίου. Είναι λογικό να δρουν στο χώρο εργασίας τους ή στη γειτονιά τους ώστε να βοηθούν στο σαμποτάζ των αποφάσεων της δικτατορίας. Δεν υπάρχει νόημα στο να συμμετέχουν στις δρασεις που γίνονται στο δρόμο Grushevskogo, κάτι το οποίο εξ’αρχής ήταν άσκοπο. Αυτές οι κινητοποιήσεις απλά χαρίζουν στην κυβέρνηση όμορφες εικόνες για την τηλεόραση και για να μπορέσει να ταυτοποιεί ριζοσπαστικά στοιχεία εντοπίζοντας τα από τα κινητά τους τηλέφωνα ή βιντεοσκοπόντας τους.
Σε περίπτωση νίκης της αντιπολίτευσης, αλλά και στην περίπτωση νίκης της κυβέρνησης θα χρειαστεί να διεξάγουμε μακρύ και δύσκολο αγώνα εναντίον οποιουδήποτε από αυτά τα καθεστώτα. Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό. Πρέπει να μαζέψουμε δυνάμεις προκειμένου να αρχίσουμε να επιβάλλουμε την δική μας ελευθεριακή και προλεταριακή πολιτική ατζέντα στην Ουκρανία.
Ούτε θεοί, ούτε αφέντες!
Ούτε κράτη, ούτε σύνορα!
Αυτόνομη Ένωση Εργατών, Τοπική οργάνωση Κιέβου,
23, Ιανουαρίου, 2014