Ο αναρχικός κρατούμενος Jerry Koch είναι ελεύθερος αφού εξέτισε την ποινή των οχτώ μηνών που του επιβλήθηκε όταν αρνήθηκε να δώσει πληροφορίες σε μια έρευνα του FBI με στόχο ακτιβιστές στη Νέα Υόρκη. Νομικά, η αμερικάνικη κυβέρνηση μπορεί να φυλακίσει άτομα με σκοπό να τους πιέσει να δώσουν πληροφορίες για άλλους, αλλά δεν επιτρέπεται να επιβάλλει ποινή φυλάκισης επειδή δεν έδωσαν πληροφορίες. Έτσι, όσο υπάρχει η πιθανότητα ένας/μια φυλακισμένος/η να ενδώσει και να δεχτεί να γίνει πληροφοριοδότης, η κυβέρνηση μπορεί να τον/την κρατά έγκλειστο/η, αν όμως ο/η φυλακισμένος/η δείξει από την αρχή ότι τίποτα δεν μπορεί να τους πείσει και δεν πρόκειται να γίνουν καταδότες, τότε δεν υπάρχουν νομικά περιθώρια που να επιτρέπουν τον εγκλεισμό. Με αυτόν τον τρόπο οι αντιστεκόμενοι στο ανώτατο δικαστήριο του Pacific North-West αφέθηκαν ελεύθεροι και το δικαστήριο ήταν υποχρεωμένο να δεχτεί ότι η αντίσταση του Jerry ήταν εξίσου ακλόνητη. Με τα λόγια του δικαστή, “το δικαστήριο έκρινε ότι [σημ.μτφ: ο Koch] τηρεί στάση πολιτικής ανυπακοής. Ο Koch έχει επιλέξει να μην συνεργαστεί – πράγματι, υποσχέθηκε συνεχιζόμενη και διαρκή ανυπακοή.”
Για ακόμη μια φορά, θυμάμαι τα λόγια μιας παλαιότερης γενιάς αμερικάνων αναρχικών. Αντιμέτωπος με την εκτέλεση, κατά τη διάρκεια της υπόθεσης Haymarket όπου η κρατική καταστολή ενάντια αναρχικών οδήγησε στην Πρωτομαγιά, ο August Spies φώναξε “Θα έρθει κάποτε ο καιρός που η σιωπή του θανάτου μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που στραγγαλίζετε εδώ σήμερα!” Τα λόγια του συλλαμβάνουν τέλεια την περιφρόνηση όσων μένουν σιωπηλοί/ές απέναντι στις κρατικές έρευνες.
Θα κλείσω με μερικά λόγια του Jerry, που γράφτηκαν στην φυλακή τον Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου: “Πολύ σύντομα, ο Δικαστής Keenan θα αποφασίσει αν θα διατάξει την απελευθέρωσή μου ή την συνέχεια της φυλάκισης. Θα πάρει την απόφαση βασισμένος κατά ένα μεγάλο μέρος στην δήλωσή μου ότι αυτό που ξεκίνησε ως καταναγκαστικός περιορισμός, έχει σαφώς γίνει τιμωρητικός – εννοώντας ότι δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση η φυλάκιση να με εκφοβίσει ώστε να συνεργαστώ με το Ανώτατο Δικαστήριο και ότι έπειτα από επτά μήνες εδώ μέσα, η αποφασιστικότητά μου έχει μόνο ισχυροποιηθεί.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω υποφέρει – κατά τη διάρκεια της φυλάκισής μου έχω χάσει πολύ περισσότερα από όσο θα περίμενα ποτέ. Θρηνώ για κάθε αντίο και αμφιβάλλω εάν κάποιες πληγές θα θεραπευτούν ποτέ. Είναι κατά τη διάρκεια πραγματικά δύσκολων στιγμών που αποκαλύπτεται τι βρίσκεται στην ουσία των ανθρώπων και η γνώση αυτή μπορεί μερικές φορές να είναι εξαιρετικά επώδυνη. Αυτή η γνώση όμως μπορεί να μας κάνει πιο δυνατούς/ές· παρηγορούμαι από όσους και όσες συντρόφους και συντρόφισσες έχουν αρνηθεί να μετατραπούν σε αντικείμενα αυτού του μέρους. Η δική μου αντίσταση δεν είναι η μόνη. Ξεκίνησε από όσους και όσες πάντα λένε ΟΧΙ στην εξουσία. Η άρνησή μου να συνεργαστώ είναι η συνεισφορά μου στην παράδοση της ανυπακοής κατά της αυθαίρετης και κατασταλτικής εξουσίας. Δεν θα συνεργαστώ. Δεν θα ιδρυματοποιηθώ. Κανένας συμβιβασμός. Δεν θα θυσιάσω την αξιοπρέπειά μου για να φύγω από αυτό το μέρος, και αυτό είναι κάτι σημαντικό.”