ZAD, Γαλλία: Αυτό εδώ δεν είναι κατασκήνωση

Ως συνέχεια των διάφορων ανακοινώσεων για μια πιθανή έναρξη κατασκευής του αεροδρομίου στη Notre Dame des Landes, ένα κύμα άρθρων που αναμασούν λίγο πολύ τις ίδιες κοινοτοπίες, μια αντιγραφή επικόλληση δηλαδή, εμφανίστηκαν στον τύπο. Ένα από αυτά μας κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Στα άρθρα που καταπιάνονται με την πιθανή έξωση και την τελειωτική καταστροφή της ZAD, σχεδόν παντού διαβάζουμε το ακόλουθο: “200 άτομα, οπαδοί της αντι-παγκοσμιοποίησης, συνεχίζουν να κατασκηνώνουν στην ZAD”. Ο αρθμός μοιάζει αρκετά πρόχειρη προσέγγιση. Ο χαρακτηρισμός “οπαδοί της αντι-παγκοσμιοποίησης” δεν είναι αυτός που θα αγκάλιαζαν αυτοί και αυτές που επέλεξαν να υπερασπιστούν την ZAD και να πολεμήσουν ενάντια στο αεροδρόμιο και στον κόσμο της “ανάπτυξης”. Αλλά δε μας καίγεται καρφί. Κρατάμε το κακόγουστο αστείο, που περιγράφει αυτό που συμβαίνει εδώ ως “κατασκήνωση”.

Έχει ως στόχο να ελαχιστοποιήσει αισθητά τις επιπτώσεις που θα μπορούσαν να υπάρχουν αν ο Σέζαρ [σημ.μτφ.: επιχείρηση “Καίσαρας” ονομάστηκε η προσπάθεια των μπάτσων να εισβάλουν στην περιοχή και να διώξουν τους ακτιβιστές και ακτιβίστριες τον Οκτώβρη του 2012] και οι στρατιές του επέστρεφαν στην περιοχή για να την καταστρέψουν. Έιναι χρήσιμο να διερωτηθούμε αν οι συντάκτες τέτοιων άρθρων επιδιώκουν να σκιαγραφήσουν και να επιβάλουν μια υπερ-μινιμαλιστική καρικατούρα του κινήματος της κατάληψης ή αν απλά αντιγράφουν την επιχειρηματολογία του κράτους και δεν έχουν καν επιδιώξει να επισκεφτούν τον χώρο και να δουν την αλήθεια με τα μάτια τους.

Υπενθυμίζουμε ότι έχουν περάσει πάνω από τέσσερα χρόνια και ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ήρθαν να ζήσουν στην περιοχή ανταποκρινόμενοι στα καλέσματα των κατοίκων και αγροτών να μην αφεθεί η γη στα δίχτυα της Vinci με συνέπεια να ερημωθεί σταδιακά. Το φθινόπωρο του 2012, η επιχείρηση “Σέζαρ” κατέστρεψε γύρω στα 20 κατειλλημένα σπίτια και χώρους διαμονής. Τα διπλάσια και παραπάνω ξαναχτίστηκαν στο πέρασμα των επόμενων μηνών με χέρια και ιδρώτα, χάρη στην αλληλεγγύη των επιτροπών στήριξης και των κατοίκων των γύρω περιοχών.

Όσον αφορά στην “κατασκήνωση”, υπάρχουν σήμερα πάνω από 50 συλλογικοί χώροι διαμονής χτισμένοι από εμάς. Ανακαινίστηκαν και καταλήφθηκαν ξεχωριστά σπιτάκια ή χωριουδάκια και μια ντουζίνα αγροκτήματα και κτίρια διασώθηκαν από την καταστροφή. Μερικοί/μερικές από εμάς διαμένουμε μέσα σε καραβάνια ρυμουλκόμενα ή άλλα κινητά σπίτια, ένας μεγάλος αριθμός κατασκευασμένων κατοικιών στην περιοχή όμως, είναι αξιοθαύμαστα έργα τέχνης και δημιουργίας, για το χτίσιμο των οποίων χρησιμοποιήθηκε ευφάνταστα, λόγω της περίστασης, μια μεγάλη ποικιλία τεχνικών και υλικών οικοδόμησης και τα περισσότερα δωρεάν: πλιθάρι, λάσπη, δοκάρια και παλέτα, ελαστικά, γυαλιά, πέτρες… Μερικές κατοικίες στηρίζονται στο έδαφος, άλλες σε ξηλοπόδαρα, άλλες φωλιάζουν στα δέντρα ή επιπλέουν στο νερό.

Τα σπίτια μας είναι σίγουρα πιο χαριτωμένα και φιλικά από τις κατοικίες βαλμένες στη σειρά, τις οικολογικές κατοικίες χαμηλού ενοικίου και άλλα γκρι κτίρια! Γύρω από αυτά τα σπίτια, η περιοχή μετρά καμιά 20αριά καινούρια εγχειρήματα, γεωργικά και κηπευτικά, αλλά και συλλογικούς χώρους για ράδιο, γιορτές, καντίνες, φούρνους ψωμιού, δημιουργία γάλατος, ράψιμο, διάβασμα, ιατρείο, επισκευή ποδηλάτων και αυτοκινήτων. Οι παλιοί/ές κάτοικοι έχοντας αποφασίσει να αντισταθούν στις κλοπές [σημ.μτφ.: του κράτους] και τις απειλές για έξωση, ζουν μαζί με το κίνημα της κατάληψης. Είμαστε σήμερα όλοι και όλες “κάτοικοι που αντιστεκόμαστε”.

Όχι, δεν κατασκηνώνουμε. Δημιουργούμε, καλλιεργούμε και εφευρίσκουμε νέες μορφές χειραφέτησης, παρά τις συνεχείς απειλές που δεχόμαστε από αυτούς που θέλουν να μας δουν να εξασθενούμε. Οργανωνόμαστε εδώ και χρόνια για να ζήσουμε για πάντα εδώ, να είμαστε εμπόδιο στην παρουσία της αστυνομίας και στο έργο που ανέλαβε η Vinci. Αρκετοί/ες από εμάς σκοπεύουμε να μείνουμε εδώ και μετά την εγκατάληψη του σχεδίου για το αεροδρόμιο και κανείς/μιά μας δε σκέφτεται να φύγει χωρίς μάχη. Δεν είμαστε εύθραστα πασαλάκια καρφωμένα στο υγρό έδαφος, αλλά σκληρά σχοινιά, ισχυρά πλεγμένα, που καμιά πολιτική ειδικής ανάπτυξης [σημ.μτφ: ζώνη ειδικής ανάπτυξης ονομάζει το κράτος τις ZAD, είναι περιοχές που, σύμφωνα με το κράτος, πρέπει να “αναπτυχθούν”] κατευθυνόμενη από την αγορά και τη λογική του κέρδους δε μπορεί να λύσει.

Υ.Γ.: Δεν είμαστε οι μόνοι/μόνες που έχουμε την δύναμη να “κατασκηνώνουμε”, ειδικά όταν πρόκειται για εξώσεις και καταστροφές των σπιτιών μας, είτε πρόκειται για επισφαλείς κατοικίες [σημ.μτφ: σκηνές, μικρά σπιτάκια] είτε για καλά ριζωμένες κατοικίες [σημ.μτφ.: καταλήψεις κτιρίων].
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους άλλους “κατασκηνωτές” και “ανεπιθύμητους” που θέλουν να αφανίσουν από τον χάρτη: νομάδες, ρομά, άστεγους και χωρίς χαρτιά.

Και επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις:

Αυτό εδώ δεν είναι κατασκήνωση…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πηγή: zad.nadir.org

Περισσότερα για την ZAD:
Σύντομο ιστορικό – Νάντη, Γαλλία: ενάντια στο αεροδρόμιο
Kοινότητα της ZAD και κινήσεις αλληλεγγύης – contrainfo.espiv.net