«Κάθε νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη συμβαίνει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν αρχικά. Νηφάλιοι επιστήμονες υποστηρίζουν πια ότι υπάρχει πραγματικό ενδεχόμενο να σκοτωθούν δισεκατομμύρια άνθρωποι απ’ αυτό που ορισμένοι αποκαλούν Κλιματικό Ολοκαύτωμα. Μια μελέτη που κυκλοφόρησε πρόσφατα εισφέρει τη γνώμη ότι οι θερμοκρασίες θα αυξηθούν κατά 16 βαθμούς Κελσίου από το έτος 2100». (Ντέρρικ Τζένσεν)
Δέκα μέρες μετά τον υπερτυφώνα Γιολάντα, κατέφτασε βρετανικό αντιτορπιλικό στην περιοχή κι έστειλε ένα ελικόπτερο για ν’ ανιχνεύσει συντρίμμια σε νησιά που παρέμεναν ακόμη απροσπέλαστα. Εντόπισε θύλακες νησίδων εντελώς ισοπεδωμένους, χωρίς σημάδια πρόσβασης για τη διάσωση πληγέντων. Από το ελικόπτερο παρατηρήθηκαν μηνύματα όπως «βοήθεια» και «φαΐ».
Ο τυφώνας Γιολάντα είναι ένας απ’ τους καταστροφικότερους που ενέσκηψαν ποτέ στο αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων. Στις 8 Νοέμβρη 203 σφυροκόπησε την περιοχή των Βισάγιας, ιδίως το νησί Λέιτε και τμήματα των νησιών Σεμπού και Πανάι. Ο υπερτυφώνας χτύπησε τ’ αρχιπέλαγος αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς, εμπορικές και οικιστικές δομές κατεστραμμένες, και κάθε παροχή ηλεκτρισμού κομμένη. Αγροκαλλιέργειες και λοιπά βιοποριστικά μέσα σαρώθηκαν απ’ τις πλημμύρες, γεγονός που επέφερε απώλειες και ζημιές δισεκατομμυρίων. Η καταστροφή είναι τόσο εκτεταμένη, που έχει προξενήσει αδιανόητες επιπτώσεις στους επιζώντες.
Την ίδια στιγμή, η απόκριση της κυβέρνησης έχει προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο όλεθρο στον πληθυσμό. Το αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων έχει βρεθεί συχνά στη δίνη ακραίων καιρικών φαινομένων, κι αυτό είναι ευρέως γνωστό, άρα αδύνατον να διαφεύγει της προσοχής της κυβέρνησης των Φιλιππίνων, η οποία υποτίθεται πως είναι επιφορτισμένη με τη σχετική πρόληψη και αποκατάσταση. Ο τεράστιος αριθμός των ανθρώπινων σορών, διάσπαρτων σ’ όλο το Λέιτε, οφείλεται εν πολλοίς στην ανικανότητα της κυβέρνησης να εγκαταστήσει έναν προπαρασκευαστικό μηχανισμό για να μειώσει τις απώλειες ανθρώπινης ζωής. Η κυβέρνηση των Φιλιππίνων δε διδάχτηκε τίποτε μέσα απ’ τις εμπειρίες του παρελθόντος για τον αφανισμό από κύματα θυέλλης.
Οι αναφορές για πλιάτσικα και βιαιότητες στην πόλη του Τακλομπάν, στην επαρχία του Λέιτε, και σ’ άλλους δήμους αποτελούν επακόλουθα της βρόμικης πολιτικής, της παραμέλησης και της διαφθοράς. Η ανικανότητα της κυβέρνησης να δώσει άμεσες, συστηματικές και αποτελεσματικές απαντήσεις στη συμφορά αυτήν έκανε τους ανθρώπους να βιαιοπραγήσουν για να επιζήσουν. Δεν προκύπτει ζήτημα έλλειψης τροφίμων. Η παγκόσμια προσοχή είναι στραμμένη στις Φιλιππίνες κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων. Οι δωρεές και η στήριξη σε μετρητά, είδη πρώτης ανάγκης και υπηρεσίες διάσωσης είναι συντριπτικές. Πλοία υπερφορτωμένα με εφόδια και προμήθειες αγκυροβολούν το ένα μετά το άλλο στα λιμάνια του Σεμπού και της Μανίλα. Δισεκατομμύρια οικονομικών πόρων διοχετεύονται στον τόπο, μέσω κρατικών ταμείων και εταιρικών τραπεζικών λογαριασμών. Παρά το γεγονός αυτό, πληγείσες οικογένειες και κοινότητες κοπιάζουν αφάνταστα για να πάρουν τρόφιμα στα χέρια τους. Το αίσθημα της πείνας και της επισιτιστικής ανασφάλειας ανάγκασε τον κόσμο να συμπεριφερθεί με βία.
Αυτή η συμφορά είναι μία από τις πιο καταστροφικές που έχει δει ποτέ η παγκόσμια κοινότητα, και το πνεύμα της αλληλεγγύης είναι συγκινητικό κι ιδιαίτερα αποτελεσματικό από την άποψη της αποκατάστασης και ανασυγκρότησης κοινοτήτων. Ωστόσο οι διεφθαρμένες τακτικές της κυβέρνησης υπονόμευσαν τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Σχεδόν δυο εβδομάδες μετά την έλευση του τρομακτικού τυφώνα, οι άνθρωποι στο Λέιτε είναι πεινασμένοι, άστεγοι και σ’ αναζήτηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Άχρηστα κι επικίνδυνα υλικά είναι σκορπισμένα παντού. Ο αριθμός των θανάτων είναι ακόμη άγνωστος, και κάθε μέρα ανεβαίνει. Ο αριθμός των αστέγων έχει υπολογιστεί στα 2 εκατομμύρια, κατόπιν στα 4 εκατομμύρια, κι ακόμη ανεβαίνει. Η πληροφόρηση σέρνεται, έστω κι αν η διεθνής υποστήριξη εισρέει.
Οι τιμές των βασικών προϊόντων εκτοξεύτηκαν στα ύψη, με το κόστος τροφών και φαρμάκων να έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Επίσης, η έλλειψη ηλεκτρικής τροφοδοσίας έγινε μια προσοδοφόρα μπίζνα για μερικούς που εκμεταλλεύονται τα θύματα του υπερτυφώνα. Τοπικές επιχειρήσεις χρέωσαν υπέρογκα ποσά για υπηρεσίες όπως φωτισμός έκτακτης ανάγκης και κινητά τηλέφωνα.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ακτιβιστές που δραστηριοποιούμαστε στο Mobile Anarchist School (Κινητό Αναρχικό Σχολείο) και στο Onsite Infoshop (Επιτόπιο Στέκι Αντιπληροφόρησης) αποφασίσαμε ν’ αναλάβουμε άμεση δράση. Όπως πάντα, περάσαμε στην πράξη διατηρώντας τον αυτόνομο χαρακτήρα της δράσης μας, μακριά απ’ οποιαδήποτε διεφθαρμένη κυβερνητική επιρροή. Η παροχή στήριξης σαν αυτήν είναι δαπανηρή υπόθεση, γι’ αυτό και ζητήσαμε ενίσχυση από το Τοπικό Αυτόνομο Δίκτυο (LAN) κι από ανεξάρτητες συλλογικότητες και ομάδες, φροντίζοντας επίσης να δικτυωθούμε διεθνώς γι’ αυτόν το σκοπό.
Ο ηλεκτρισμός είναι ζωτικής σημασίας για τη διαδικασία αποκατάστασης και επανόρθωσης, έτσι επικεντρώσαμε τις προσπάθειές μας στην εύρεση πόρων με στόχο την ολοκλήρωση μιας εγκατάστασης ηλιακής ενέργειας των 150 βατ ώστε να παρέχουμε προς την κοινότητα δωρεάν υπηρεσίες ηλεκτροδότησης για τη φόρτιση φωτισμού έκτακτης ανάγκης, φακών και συσκευών κινητής τηλεφωνίας. Μετά από μια βδομάδα αναζήτησης στήριξης, προμηθευτήκαμε ηλιακό συλλέκτη (φωτοβολταϊκό πάνελ) ισχύος 160 βατ, ρυθμιστή φόρτισης συσσωρευτή των 10 αμπέρ, αντιστροφέα ισχύος 500 βατ και μπαταρία εκκίνησης (συσσωρευτή) των 12 βολτ/50 αμπέρ.
Στις 20 Νοέμβρη ξεκινήσαμε το ταξίδι απ’ τη μητροπολιτική περιοχή της Μανίλα (στη νήσο Λουζόν) προς τη νήσο Λέιτε. Είχαμε προμήθειες μιας βδομάδας για το πλήρωμά μας μαζί με τέσσερις εθελοντές. Επιπλέον, είχαμε προετοιμάσει δέματα ανακούφισης για 15 οικογένειες που επρόκειτο να πλαισιώσουν την πρωτοβουλία μας. Σιγουρευτήκαμε ότι ο εξοπλισμός μας λειτουργεί και βρίσκεται σε άρτια κατάσταση. Το λεωφορείο είναι ο πιο πρακτικός και φθηνός τρόπος για να φτάσει κανείς στο Λέιτε. Φύγαμε από τη γειτονιά Κουμπάο της πόλης Κεζόν στις 9 το πρωί, διανύσαμε την απόσταση από τη Μανίλα μέχρι τις επαρχίες Λαγκούνα και Κεζόν, και στη συνέχεια πήραμε το φέρι για να διασχίσουμε τη θάλασσα μεταξύ των Σορσογκόν και Σαμάρ.
Καθώς ταξιδεύαμε, γίναμε μάρτυρες της εκτεταμένης ζημιάς σε πολλούς οικισμούς του Λέιτε. Η επέλαση του τυφώνα Γιολάντα έγινε ολότελα αισθητή μόλις περάσαμε τη γέφυρα Σαν Χουανίκο, η οποία συνδέει τα νησιά Σαμάρ και Λέιτε. Η αναταραχή στο Τακλομπάν έχει καταλαγιάσει αρκετά, ενώ οι άνθρωποι προσπαθούν τώρα να συλλέξουν και να διασώσουν όποια χρήσιμα υλικά μπορούν να βρουν, προκειμένου να ξαναχτίσουν τα σπιτικά τους, μέσα στο χαλασμό μιας βαριά κατεστραμμένης πόλης. Δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιο τακτικό δρομολόγιο, έτσι νοικιάσαμε ένα ακριβό τζιπ με κατεύθυνση προς τον οικισμό του Σαν Μιγκέλ. Έπειτα από τριάντα και πλέον ώρες ταξίδι, φτάσαμε στο χωριό Λίμπτονγκ του Σαν Μιγκέλ στις 4 τ’ απόγευμα της 21ης Νοέμβρη.
Εργασίες ηλιακής φόρτισης
Ημέρα 1η: Το εγχείρημά ξεκίνησε ουσιαστικά στις 22 Νοέμβρη. Τροφοδοτήσαμε με ρεύμα τουλάχιστον 40 επαναφορτιζόμενους φακούς και κινητά τηλέφωνα, και κρατήσαμε ακόμα περισσότερες συσκευές για να φορτιστούν την επόμενη μέρα. Πραγματοποιήσαμε άτυπες συζητήσεις με τις οικογένειες, αφήνοντας να μιλήσουν πρωτίστως οι ίδιοι και να μοιραστούν τις στεναχώριες τους, τη θλίψη και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Δυστυχώς, λόγω έλλειψης σήματος από τα δίκτυα, δεν υλοποιήσαμε το σχέδιό μας να γίνουν δωρεάν τηλεφωνικές κλήσεις και να υπάρξει πρόσβαση στο διαδίκτυο για σκοπούς άμεσης επικοινωνίας.
Ημέρα 2η: Το φως του ήλιου ήταν αμυδρό εξαιτίας χαμηλού βαρομετρικού, που έφερε βροχόπτωση. Αποφασίσαμε να σταματήσουμε προσωρινά τη λειτουργία, για να επαναφορτίσουμε το συσσωρευτή μας. Πήραμε συνεντεύξεις και πιάσαμε κουβέντα με χωρικούς και υπαλλήλους της κοινότητας για να συλλέξουμε δεδομένα για την τρέχουσα κατάσταση. Μας παραδόθηκαν κι άλλα κινητά τηλέφωνα και περισσότεροι φακοί για φόρτιση, αλλά κατά τ’ απόγευμα σταματήσαμε να παραλαμβάνουμε άλλα, ζητώντας απ’ όλους κι όλες να επιστρέψουν άλλη στιγμή, γιατί μπορούσαμε να βολέψουμε πολύ περιορισμένο αριθμό συσκευών. Σκεφτήκαμε για λίγο να πάψουμε να δεχόμαστε κινητά τηλέφωνα μιας και δεν υπήρχε δίκτυο, αλλά παρατηρήσαμε πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούσανε κι ως φακούς τα κινητά τους.
Ημέρα 3η: Βάλαμε και πάλι μπρος τη λειτουργία φόρτισης. Περισσότεροι άνθρωποι επισκέφτηκαν το μέρος, περιμένοντας να εξυπηρετηθούν. Θετικό ήτανε το γεγονός ότι υπήρχε ηλιοφάνεια όλη τη μέρα, κι έτσι ήμασταν σε θέση να φορτίσουμε τουλάχιστον 30 μπαταρίες – μειώσαμε τον αριθμό συσκευών ώστε να μην πέσει η τάση. Έπειτα παρακολουθήσαμε τη διανομή προϊόντων ανακούφισης του πληθυσμού από τοπικούς αξιωματούχους και εναέριες δυνάμεις των Φιλιππίνων.
Ημέρα 4η: Συνεχίσαμε να παραλαμβάνουμε κινητά τηλέφωνα και επαναφορτιζόμενους φακούς, ωστόσο δε φορτίσαμε παρά μονάχα έναν περιορισμένο αριθμό. Το φωτοβολταϊκό σύστημα που ’χαμε εγκαταστήσει μπορούσε να σηκώσει μονάχα 30 συσκευές τη μέρα χωρίς να εξαντληθεί ο συσσωρευτής.
Ημέρα 5η: Προσανατολίσαμε εθελοντές χωρικούς ως προς τη λειτουργία του εξοπλισμού, μιας κι είναι εκείνοι που θα διατηρήσουν το φωτοβολταϊκό σύστημα που φτιάξαμε και θα συντονίζουν τα θέματα της ηλιακής φόρτισης από ’δώ και μπρος. Προτού φύγουμε, βεβαιωθήκαμε ότι όλοι οι εθελοντές είναι εξοικειωμένοι με την απλή διαδικασία της λειτουργίας και συντήρησης της εγκατάστασης, ώστε να συνεχίσουν να παρέχουν τις ίδιες δωρεάν υπηρεσίες χωρίς την παρουσία μας.
Πήραμε το δρόμο του γυρισμού πηγαίνοντας πρώτα στην πόλη του Ορμόκ, απ’ όπου επιβιβαστήκαμε στο φέρι για το Σεμπού. Από ’κεί θα παίρναμε τ’ αεροπλάνο για Μανίλα. Έπρεπε να επιστρέψουμε εγκαίρως στην πόλη Κεζόν για να παραστούμε σε μια διάσκεψη για το κλίμα με το ευαγγελικό δίκτυο.
Τρόποι να πάμε μπροστά
Η ανικανότητα και η διαφθορά στους κόλπους της κυβέρνησης αποδείχθηκαν πιο ολέθριες ακόμα κι απ’ τον υπερτυφώνα Γιολάντα. Εξαιτίας όσων έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια, καλούμε άτομα, συλλογικότητες, ιδιωτικές πρωτοβουλίες και αυτόνομα δίκτυα, που ενδιαφέρονται να ενισχύσουν άμεσα τον κόσμο, να δώσουν τη στήριξή τους απευθείας κι αδιαμεσολάβητα στους πληγέντες. Ή να συντονιστούν με ομάδες που εργάζονται ήδη γι’ αυτόν το σκοπό στα μέρη που χτυπήθηκαν απ’ τον τυφώνα. Καλούμε όσους κι όσες θέλουν να συνδράμουν ν’ αποφύγουν την κυβερνητική διαδικασία, διότι τα διάφορα προϊόντα και οι προμήθειες είναι βέβαιο πως θα καταλήξουν σ’ εγκαταστάσεις αποθήκευσης που ’ναι προσβάσιμες μόνο στις Αρχές. Άλλωστε, γίναμε κι εμείς μάρτυρες του γεγονότος ότι οι αξιωματούχοι του κράτους ελέγχουνε τα βασικά εφόδια διάσωσης για δικούς τους σκοπούς. Χιλιάδες τσουβάλια ρυζιού και άλλων τροφίμων παρακρατήθηκαν από τις Αρχές και διανεμήθηκαν μόνο σε πολύ περιορισμένες ποσότητες προς τις οικογένειες, που δεν είχανε ούτε τα στοιχειώδη.
Απ’ τη μεριά μας, θα θέλαμε να επεκτείνουμε την εγκατάσταση της ηλιακής μονάδας παραγωγής ρεύματος. Επιδιώκουμε να εξοπλιστούμε με φωτοβολταϊκό συλλέκτη ισχύος 300 βατ, ρυθμιστή φόρτισης των 30 αμπέρ, αντιστροφέα των 500 βατ και δύο συσσωρευτές συντήρησης 3sm και βαθιάς εκφόρτισης, για να σηκώνουν περισσότερες συσκευές κινητών τηλεφώνων και επαναφορτιζόμενους φακούς. Θα στήσουμε επίσης μία Ηλιακή Αντάρτικη Αυτόνομη Ομάδα Αντιμετώπισης, που θα κινητοποιείται αμέσως σε κάθε κρίσιμη συνθήκη, σαν αυτήν, και σε κάθε γενικό ηλεκτρικό μπλακάουτ.
Για την πρώτη βδομάδα του Δεκέμβρη, διοργανώνουμε έναν καταυλισμό που θα προσφέρει υπηρεσίες ανακούφισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, καθώς και δραστηριότητες για έναν απολογισμό του άγχους – η έκταση του εγχειρήματος αυτού θα εξαρτηθεί απ’ τη στήριξη και τη συμμετοχή του κοντινού και ευρύτερου δικτύου ακτιβιστών. Τη δεύτερη βδομάδα του Δεκέμβρη, επιστρέφουμε στο Λέιτε για ν’ αναβαθμίσουμε το φωτοβολταϊκό μας σύστημα.
Για οποιαδήποτε απορία ή οικονομική ενίσχυση που να σχετίζεται με την τρέχουσα πρωτοβουλία, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το μέιλ: aschool@riseup.net
αναδημοσίευση από : Contra Info